اندوه

و اندوه پیراهنِ بلندی بود‎ 

که بعدِ تو به تن کردم‎ 

تا آن قدر بر تن ام زار بزند‎ 

که شاید مرگ، دل رحم تر از زندگی باشد‎ 

و پیراهنِ سفیدی از آستین روزهای اش‎ 

برایم بیرون بیاورد‎!

"نسترن وثوقی"