هرگز

من تمنا کردم 

که تو با من باشی

تو به من گفتی

هرگز-هرگز

پاسخی سخت و درشت

و مرا غصه ی این هرگزِ تو خواهد کشت!

چه گویمت

چه گویمت؟ که تو خود با خبر ز حال منی
چو جان، ‌نهان شده در جسم پر ملال منی

چنین که می‌گذری تلخ بر من، از سر قهر
گمان برم که غم‌انگیز ماه و سال منخموش و گوشه نشینم، مگر نگاه توام
لطیف و دور گریزی، مگر خیال منی

 سیمین بهبهانی

خال هندویت

دلدار من

 اگر بخواهی بی دریغ بلخ و بخارا و سمرقند را  

به خال هندویت خواهم بخشید 

اما پیش از آن از امپراطور بپرس

 بدین بخشش راضی است یا نه 

زیرا امپراطور که بسی بزرگتر و عاقلتر از من و توست

 از راز عشق ورزیدن خبر ندارد! 

آری ای پادشاه!

 میدانم که به این بخشش ها رضا نخواهی داد 

زیرا تاج بخشی فقط از گدایان کوی عشق ساخته است 

گوته