و اندوه پیراهنِ بلندی بود
که بعدِ تو به تن کردم
تا آن قدر بر تن ام زار بزند
که شاید مرگ، دل رحم تر از زندگی باشد
و پیراهنِ سفیدی از آستین روزهای اش
برایم بیرون بیاورد!
"نسترن وثوقی"
|
|
| اندوه |
|
و اندوه پیراهنِ بلندی بود که بعدِ تو به تن کردم تا آن قدر بر تن ام زار بزند که شاید مرگ، دل رحم تر از زندگی باشد و پیراهنِ سفیدی از آستین روزهای اش برایم بیرون بیاورد! "نسترن وثوقی" |