بی هراس

همیشه منظر دریا و کوه روح افزاست

 و منظر تو-تلاقی کوه با دریاست

     نفس ز عمق تو و قله تو می گیرم  

به هرکجا که تو باشی-هوای من آنجاست

     دقایقی است تو را با من و مرا با تو  

نگاه ثانیه ها مات بر دقایق ماست 

 من و تو آینه ی روبروی هم شده ایم  

چقدر این همه با هم یکی شدن زیباست 

 خوشا به سینه تو سرنهادن و خواندن

  که همدلی چو من-آنجا گرفته و تنهاست

     بدون واسطه همواره دیدمت، آری:

 درون آینه ی روح، جسم ناپیداست

     همیشه عشق به جرم نکرده می سوزد

  نصیب ما هم از این پس لهیب تهمت هاست

     بیا ولی که بخوانیم بی هراس-از هم

  که همسرایی مرغان عشق بی پرواست

پنجره

آدم که دلش بگیرد

                      دردش را 

                     به کدام پنجره بگوید

      که دهانش 

              پیشِ هر غریبه‌ای باز نشود...؟

                                        # لیلا  کرد بچه

مرز های خیال

تنهایى هم حد و مرزى دارد،

اما " تو "

با پاسپورتِ خاطراتت

به مرز های خیالِ من هم رحم نمیکنى!

سروش_کلهر

زندگی مجموعه ای از اشک و لبخند است

گفته بودند: از پس هر گریه، آخر خنده ایست

این سخن بیهوده نیست...

زندگی مجموعه ای از اشک و لبخند است

خنده ی شیرینِ فروردین

بازتابِ گریه ی پربارِ اسفند است...

"فریدون مشیری"

قفس

گر تو آزاد نباشی، همه دنیا قفس است...!

تا پر و بال تو و راه تماشا بسته ست،

هر کجا هست، زمین تا به ثریا قفس است...!

تا که نادان به جهان حکمروایی دارد،

همه جا در نظر مردم دانا قفس است...!

"فریدون مشیری"

ازدحام شهر...

دیوار

وقتی این شعر را نمی خوانی
یعنی دست هایت جای دیگری بند است….
اصلا اگر بخوانی هم
مگر کلمات فرو می‌روند در سیمان؟
مگر میشود خندید به احتمال چند آجر؟!
مرا ببخش که شاعرم
وقتی که می‌دانم «دیوار» استعاره نیست
خود دیوار است…

«علی اسدالهی»

دیدار ها

 زهر دوری باعث شیرینی دیدارهاست آب را گرمای تابستان گوارا می‌کند

 جز نوازش شیوه‌ای دیگر نمی‌داند نسیم  

دکمه‌ی پیراهنش را غنچه خود وا می‌کند.

 "کاظم بهمنی"