رد پای شعر

رد پای شعر

پشت هر غصه من رد پایی از تو هست
رد پای شعر

رد پای شعر

پشت هر غصه من رد پایی از تو هست


زهی از نور روی تو چراغ آسمان روشن/

تو روشن کرده‌ای او را و او کرده جهان روشن

اگر نه مقتبس بودی به روز از شمع رخسارت/ نبودی در شب تیره چراغ آسمان روشن
چراغ خانه‌ی دل شد ضیای نور روی تو/ وگرنه خانه‌ی دل را نکردی نور جان روشن
جواز از موی و روی تو همی یابند روز و شبکه در آفاق می‌گردند این تاریک و آن روشن
اگر با آتش عشقت وزد بادی برو شاید /که خاک تیره دل گردد چو آب دیدگان روشن
چو با خورشید روی تو دلش گرم است، عاشق را /نفس چون صبح روشن دل برآید از دهان روشن
اگر از آتش روی تو تابی بر هوا آیدکند ابر بهاری را چو آب اندر خزان روشن
وگر از ابر لطف تو به من بر سایه‌ای افتدچو خورشید یقین گردد دل من بی‌گمان روشن
میان مجلس مستان اگر تو در کنار آیی/ به بوسه می‌توان خوردن شرابی زان لبان روشن
قدت در مجمع خوبان چو سرو اندر چمن زیبا /رخت بر صفحه‌ی رویت چو گل در گلستان روشن
خطت همچون شب و در وی رخی چون ماه تابنده /براتت رایج است اکنون که بنمودی نشان روشن
دهان چون پسته و در وی سخن همچون شکر شیرین /رخت را رنگ گلنار و لبت چون ناردان روشن
کمان ابروت بر دل خدنگی زد کزو هر دم/ مرا تیر مژه گردد به خون همچون سنان روشن
من اشتر دل اگر یابم تو را در گردن آویزمجرس وارو کنم هر دم ز درد دل فغان روشن
اگر خاک سر کویت دمی با سرمه آمیزد/ 

به ره بینی شود چون چشم میل سرمه‌دان روشن 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

 


اشعار حسین پناهی

 

 

پنجره را باز کن
از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر
خوشبختانه
باران
ارث پدر هیچکس نیست...
(حسین پناهی) 

 ◕ جــدا کننــده متـن ◕

من زندگی را دوست دارم
ولی از زندگی دوباره می ترسم!
دین را دوست دارم
ولی از کشیش ها می ترسم!
قانون را دوست دارم
ولی از پاسبان ها می ترسم!
عشق را دوست دارم
ولی از زن ها می ترسم!
کودکان را دوست دارم
ولی از آینه می ترسم!
سلام را دوست دارم
ولی از زبانم می ترسم!
من می ترسم ، پس هستم
این چنین می گذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم
ولی از روزگار می ترسم 

 ◕ جــدا کننــده متـن ◕

کهکشانها کو زمینم؟
زمین کو وطنم؟
وطن کو خانه ام؟
خانه کو مادرم؟
مادر کو کبوترانم؟
من گم شدم در تو یا تو گم شدی در من ، ای زمان؟ 

 ◕ جــدا کننــده متـن ◕

شب در چشمان من است
به سیاهی چشمهایم نگاه کن
روز در چشمان من است
به سفیدی چشمهایم نگاه کن
شب و روز در چشم های من است
به چشمهایم نگاه کن 
پلک اگر فرو بندم
جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت  

 ◕ جــدا کننــده متـن ◕

خورشید جاودانه می درخشد در مدار خویش
ماییم که پا جای پای خود می نهیم و غروب می کنیم
هر پسین
این روشنای خاطر آشوب در افق های تاریک دوردست
نگاه ساده فریب کیست که همراه با زمین
مرا به طلوعی دوباره می کشاند  

-------------------------------------------------------------- 

 

تصاویر زیباسازی _ سایت پارس اسکین _ بخش تصاویر زیباسازی _ سری اول




بهار-بیست دات کام   تصاویر زیبا سازی وبلاگ    www.bahar22.com



پا به پای کودکی هایم بیا                     کفش هایت را به پا کن تا به تا


قاه قاه خنده ات را ساز کن                    باز هم با خنده ات اعجاز کن

 

پا بکوب و لج کن و راضی نشو          با کسی جز عشق همبازی نشو

 

بچه های کوچه را هم کن خبر              عاقلی را یک شب از یادت ببر

 

خاله بازی کن به رسم کودکی                با همان چادر نماز پولکی

 

طعم چای و قوری گلدارمان                   لحظه های ناب بی تکرارمان

 

مادری از جنس باران داشتیم              در کنارش خواب آسان داشتیم

 

یا پدر اسطوره  دنیای ما                       قهرمان باور زیبای ما

 

قصه های هر شب مادربزرگ                   ماجرای بزبز قندی و گرگ

 

غصه هرگز فرصت جولان نداشت        خنده های کودکی پایان نداشت

 

هر کسی  رنگ خودش بی شیله بود       ثروت هر بچه قدری تیله بود

 

ای شریک نان و گردو و پنیر     !           همکلاسی ! باز دستم را بگیر


 مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست         آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟

 

حال ما را از کسی پرسیده ای ؟         مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟

 

حسرت پرواز داری در قفس؟       می کشی مشکل در این دنیا نفس؟

 

سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟  رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟

 

رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟            آسمان باورت مهتابی است ؟

 

هرکجایی شعر باران را بخوان            ساده باش و باز هم کودک بمان


 باز باران با ترانه ، گریه کن !                   کودکی تو ، کودکانه گریه کن!


 ای رفیق روز های گرم و سرد           سادگی هایم به سویم باز گرد


نایت اسکین

زندگی

سبزترین آیه

در اندیشه ی برگ زندگی

خاطر دریایی یک قطره

در آرامش رود زندگی

حس شکوفایی یک مزرعه

در باور بذر زندگی

باور دریاست در اندیشه ی ماهی

در تنگ زندگی

ترجمه ی روشن خاک است

در آیینه ی عشق زندگی

فهم نفهمیدن هاست

نایت اسکین


عکس های عاشقانه همراه با شعر


نایت اسکین


میزی برای کار

         کاری برای تخت

                   تختی برای خواب

                         خوابی برای جان

                                   جانی برای مرگ

                                               مرگی برای یاد

                                                     یادی برای سنگ

                                                               این بود زندگی  

 

اشعاری در باره خداوند

ای همت هستی زتو پیدا شده

خاک ضعیف از تو توانا شده
آنچه تغیر نپذیرد توئی
وانکه نمردست و نمیرد توئی
ما همه فانی و بقا بس تراست
ملک تعالی و تقدس تراست
هر که نه گویای تو خاموش به
هر چه نه یاد تو فراموش به

ای به ازل بوده و نابوده ما
وی به ابد زنده و فرسوده ما
پیش تو گر بی سر و پای آمدیم
هم به امید تو خدای آمدیم
یارشو ای مونس غمخوارگان
چاره کن ای چاره بیچاره‌گان
قافله شد واپسی ما ببین
ای کس ما بیکسی ما ببین بر که پناهیم توئی بی‌نظیر
در که گریزیم توئی دستگیر
جز در تو قبله نخواهیم ساخت
گر ننوازی تو که خواهد نواخت
درگذر از جرم که خواننده‌ایم

چاره ما کن که پناهنده‌ایم

نظامی

بهار-بیست دات کام   تصاویر زیبا سازی وبلاگ    www.bahar22.com

  
 همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد 
 دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی


چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن

تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی


نظری به دوستان کن که هزار بار از آن به

که تحیتی نویسی و هدیتی فرستی


دل دردمند ما را که اسیر توست یارا

به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی


نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا

تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی


برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را

تو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستی


دل هوشمند باید که به دلبری سپاری

که چو قبله ایت باشد به از آن که خود پرستی


چو زمام بخت و دولت نه به دست جهد باشد

چه کنند اگر زبونی نکنند و زیردستی


گله از فراق یاران و جفای روزگاران

نه طریق توست سعدی کم خویش گیر و رستی

سعدی


جمله زیبا با عکس, جملات کوتاه آموزنده

رباعیات خیام

آن قصر که جمشید در او جام گرفت 

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت


بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر

 دیدی که چگونه گور بهرام گرفت


آن به که در این زمانه کم گیری دوست  
با اهل زمانه صحبت از دور نکوست

 آنکس که به جمگی ترا تکیه بر اوست 
  چون چشم خرد باز کنی دشمنت اوست

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست 

  بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست


این سبزه که امروز تماشاگه ماست

   تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست



اکنون که گل سعادتت پربار است 

   دست تو ز جام می چرا بیکار است


می‌خور که زمانه دشمنی غدار است 

    دریافتن روز چنین دشوار است



پیش از من و تو لیل و نهاری بوده است    

  گردنده فلک نیز بکاری بوده است


هرجا که قدم نهی تو بر روی زمین  

     آن مردمک چشم‌نگاری بوده است



تا چند زنم بروی دریاها خشت   

   بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت


خیام که گفت دوزخی خواهد بود      

       که رفت بدوزخ و که آمد ز بهشت



فسوس که نامه جوانی طی شد    

و آن تازه بهار زندگانی دی شد   


وآن مرغطرب که نام او بود شباب   

فریاد ندانم کی آمدوکی شد

 

         

یک عمر به کودکی به استاد شدیم   

   یک عمر زاستادی خود شاد شدیم


افسوس ندانیم که ما را چه رسید 

       از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم  



در کارگه کوزه گری بودم دوش  

 دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش  


هر یک به زبان حال با من گفتند 

    کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروش


 

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من   

      وین حرف معما نه تو دانی و نه من      

    

هست از پس پرده گفتگوی من و تو   

  چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من



شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی  

  هر لحظه به دام دگری پا بستی


گفتا  شیخا هر آن چه گویی هستم 

        آیا تو چنان که می نمایی هستی

 



 به دوستی دوستان مهربان سوگند

به آن نمک که خوردی، به بوی نان سوگند

گله نمی کنم از بد عهدی ایام

به عهد و وفاداری دوستان سوگند

اگر چه نارفیق مرا هزار خنجر زد

به دست یا علی تا پای جان سوگند

گذشته‌ها گذشت و این نیز بگذرد

به اشک و ناله‌ی عاشقان سوگند

دلم نشان ز تو دارد، تو ای رفیق شفیق

خدا خودش گواه، به این نشان سوگند


 

آن کس که بداند و بخواهد که بداند


خود را به بلندای سعادت بــــرساند


آن کس کــــه بداند و بداند که بداند


اسب طلب از گنبد گـــردون بجهاند


آن کس کــــه بداند و نداند که بداند


با کوزه آب اســت ولی تشنه بماند


آن کس کــــه نداند و بداند که نداند


لنگان خرک خویش به منزل برساند


ان کس که نداند و بخواهد که بداند


جان و تــــن خود را ز جهالت برهاند


آن کس کـــه نداند و نداند که نداند


در جهل مــــــــرکب ابد الدهر بماند



گر به دولت برسی مست نگردی ، مردی

 

گـــر به ذلت برسی پست نگردی ، مردی

 

اهل عــــــالم همه بازیچه دست هوسند

 

گـــــر تو بازیچه این دست نگردی ، مردی


کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

 

چیزی کــــــه نپرسند ، تو از پیش مگوی


از آغـــــــــــاز دو گوش و یک زبانت دادند

 

یعنی  که دو بشنو و یـــکی بیش مگوی


 

 

نیما یوشیج



نایت اسکین
هان ای شب شوم وحشت انگیز
تا چند زنی به جانم آتش؟
یا چشم مرا زجای برکن
یا پرده ز روی خود فروکش
یا باز گذار تا بمیرم
کز دیدن روزگار سیرم

دیری ست که در زمانه ی دون
از دیده همیشه اشکبارم
عمری به کدورت و الم رفت
تا باقی عمر چون سپارم؟
نه بختِ بدِ مراست سامان
وای شب،نه تُراست هیچ پایان
...

تو چیستی ای شب غم انگیز
در جست و جوی چه کاری آخر؟
بس وقت گذشت و تو همانطور
استاده به شکل خوف آور
تاریخچۀ گذشتگانی
یا راز گشایِ مردگانی

تو آینه دارِ روزگاری
یا در رهِ عشق پرده داری؟
یا دشمن جانِ من شدستی؟
ای شب بنه این شگفتکاری
بگذار مرا به حالت خویش
با جانِ فسرده و دلِ ریش

بگذار فرو بگیردم خواب
کز هر طرفی همی وزد باد
وقتی ست خوش و زمانه خاموش
مرغ سحری کشید فریاد
شد محو یکان یکان ستاره
تا چند کنم به تو نظاره؟

بگذار به خواب اندر آیم
کز شومیِ گردشِ زمانه
یکدم کمتر به یاد آرم
وآزاد شوم ز هر فسانه
بگذار که چشمها ببندد
کمتر به من این جهان بخندد
نیما یوشیج

شعر قایقی خواهم ساخت سهراب سپهر ی


قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب.
دور خواهم شد از این خاک غریب
که در آن هیچ کسی نیست که در بیشه عشق
قهرمانان را بیدار کند.

 

قایق از تور تهی 
و دل از آروزی مروارید، 
همچنان خواهم راند
نه به آبیها دل خواهم بست
نه به دریا ـ پریانی که سر از آب بدر می آرند
و در آن تابش تنهایی ماهی گیران 
می فشانند فسون از سر گیسوهاشان 

 

همچنان خواهم راند
همچنان خواهم خواند
«دور باید شد، دور.
مرد آن شهر، اساطیر نداشت
زن آن شهر به سرشاری یک خوشه انگور نبود
هیچ آئینه تالاری، سرخوشیها را تکرار نکرد
چاله آبی حتی، مشعلی را ننمود
دور باید شد، دور
شب سرودش را خواند،
نوبت پنجره هاست.»
همچنان خواهم راند
همچنان خواهم خواند

 

پشت دریاها شهری ست
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است
بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند
دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله، به یک خواب لطیف

 

خاک موسیقی احساس تو را می شنود
و صدای پر مرغان اساططیر می آید در باد

 

پشت دریا شهری ست
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند. 

پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت .

شعر از: سهراب سپهری

_________________________________________________________________________________________

_________________________________________________________________________________________

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد جاذبه زمین را کشف کرد.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد گفت : چه قدر بد شانس هستم و آنجا را ترک کرد.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد سیب را نقاشی کرد.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد سیب را بالذت خورد.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد عصاره شفا بخشی از آن ساخت و معجزه طب را آشکار کرد.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد سیب را گذاشت برای روز مبادا.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد گفت : این توطئه دشمن است و درخت را قطع کرد.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد به دل ذرات سیب سفر کرد و فلسفه جهان را از پیوند ذرات آن یافت.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد سیب را خاک کرد؛ تا نگاه بد بینانه دیگران ، سیب را پژمرده نکند.

روزی سیبی از درخت ، روی سر مردی افتاد : آن مرد شعری گفت : << زندگی یک سیب است!>>

 



اشعار کوتاه سعدی

آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست  
پنداشت که مهلتی و تأخیری هست 
گو میخ مزن که خیمه می‌باید کند  

گو رخت منه که بار می‌باید بست

http://susawebtools.ir/img/gallery/linepic/443.gif


دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت 
همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 
ناکسست آنکه به دراعه و دستار کسست  
دزد دزدست وگر جامه‌ی قاضی دارد

http://susawebtools.ir/img/gallery/linepic/443.gif



چو می‌دانستی افتادن به ناچار  
نبایستی چنین بالا نشستن 
به پای خویش رفتن به نبودی  
کز اسب افتادن و گردن شکستن؟


http://susawebtools.ir/img/gallery/linepic/443.gif

مگسی گفت عنکبوتی را  
کاین چه ساقست و ساعد باریک 
گفت اگر در کمند من افتی 
پیش چشمت جهان کنم تاریک  


تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
خور و خواب و خشم و شهوت شغبست و جهل و ظلمت
حیوان خبر ندارد
ز جهان آدمیت
به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد
که همین سخن بگوید به زبان آدمیت
مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی
که فرشته ره ندارد به مقام آدمیت
اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد
همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
طیران مرغ دیدی تو ز پای‌بند شهوت
به در آی تا ببینی طیران آدمیت
نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم
هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت


ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ساعت خانه ام از راز سفر می گوید

به من از آمدن روز دگر می گوید

تیک و تاک نفسش می کند آگاه مرا

ز غم زندگی رفته هدر می گوید

بانگ زنگش به ضمیرم ز غم و ناله خود

شکوه گر ‌‌از گذر وقت سحر می گوید

سرعت ثانیه اش در دل شبها به من از

سرعت فرصت در حال گذر می گوید

حرکت عقربه اش حرکت ایام من است

با صدایش به من از عمر خبر می گوید

خبر از راز حقایق خبر از غصه دل

خبر از کوتهی عمر بشر می گوید

قدر هر ثانیه دان چون که ببینی فردا

قاصد مرگ ز هنگام سفر می گوید