دندان زده

من با غزلی قانعم و با غزلی شاد
تا باد ز دنیای شما قسمتم این باد...

می خواهم از این پس همه از عشق بگویم
یک عمر عبث داد زدم بر سر بیداد

مگذار که دندانزده ی غم شود ای دوست
این سیب که ناچیده به دامان تو افتاد 

محمد علی بهمنی