گوری‌ست جای چشم

بر دیده‌ام مخواب که گوری‌ست جای چشم

در آن نگاه‌های مرا خاک کرده‌اند

هر گه که طرح عشق کشیدم به گونه‌ای

با زهر کینه طرح مرا پاک کرده‌اند

((نصرت رحمانی))

لیلی

لیلی

پر کن پیاله را

آرام تر بخوان

آواز فاصله های نگاه را

در کوچه های فرصت و میعاد!

بگشای بند موی، بیفشان

شب را میان شب

با من بدار حوصله، اما

نه با عتاب!گفتی:

گل در میان دستت می پژمرد

گفتم که:

خواب

در چشم های مان به شهادت رسیده است

نصرت رحمانی

قانون

در پس هر قانون

اتهامی که به ما بخشودند

حق بی باوری ما بود

آه

جرم سنگینی بود

که صبورانه تحمل کردیم

((نصرت رحمانی))