چه کسی چه کسی کشت مرا

چه کسی کشت مرا!؟

همه با آینه گفتم، آری

همه با آینه گفتم،

که خموشانه مرا می پائید

گفتم ای آینه با من تو بگو

چه کسی بال خیالم را چید؟

چه کسی صندوق جادویی اندیشه من غارت کرد؟

چه کسی خرمن رؤیایی گل های مرا داد به باد؟

سر انگشت بر آینه نهادم پرسان

چه کسی، آخر چه کسی کشت مرا؟

که نه دستی به مدد از سوی یاری برخاست

نه کسی را خبری شد، نه هیاهویی در شهر افتاد!

آینه ،اشک بر دیده به تاریکی آغاز غروب

بی صدا بر دلم انگشت نهاد.

"سیاوش کسرایی"

تو چون امواج در ساحل شکستی.

به یادت هست آن شب را که تنها

به بزمی ساده مهمان تو بودم؟

تو می‌خواندی که: دل دریا کن ای دوست

من اما غرق چشمان تو بودم؟

تو می‌گفتی که: پروا کن صد افسوس

مرا پروای نام و ننگ رفته است

من آن ساحل‌نشین سنگم چه دانی

چه‌ها بر سینه این سنگ رفته است

مکش دریا به خون خواندی و خاموش

تمناگر کنار من نشستی

چو ساحل‌ها گشودم بازوان را

تو چون امواج در ساحل شکستی.

"سیاوش کسرایی"