شانه های بلندت

شانه های بلندت

که از رفاقتِ انبوه ِشاخه هاست

بر جای ِاستوار

خاکستری نشسته

خاکستری از هر حریق

که جاری ست

در قلبِ مشتعل ما

مگذار باد پریشان کند

مگذار باد به یغما برد

از شانه های تو

خاکستری که از عصاره ی خون است ...

خسرو گلسرخی