جنگل

جنگل سبز چشمانت

هیاهوی آهوی چموشی را به دستم داد،

تا ورق ورق از تو بنویسم...

و در بیشه زار آغوشت

سرمست از شهد لبانت،

بغل بغل واژه های معطر عشق را،

بچینم... به پایت ریزم

و تاجی از میخک های احساس،

بر پیچکِ زلف مُشکینت بگذارم

وه! که چه تربناک می شود،

نبض سرانگشتانم از واژه ی "تو"

# زهره طغیانی