از ما مشوی دست،
که ما بیتو شستهایم
هم رو به آبِ دیده و هم دست از آبروی...
قاضی نورالله ساوهای
من هیچ جز آبرو ندارم
دلواپس آبروی من باش
از غلغله ی غبار برگرد
ای آینه ی چهارسویم
از حوزه ی عشق رو مگردان
ته مانده ی قلب را نگه دار
تو از سر حرف خویش بگذر
من می گذرم از آبرویم...
علیرضا آذر
تمام مزرعه از خوشه های گندم پر
و هیچ دست تمنا
دریغ سنبله ها را درو نخواهد کرد
دروگران همه پیش از درو
درو شده اند
حمید مصدق
نازار دلی را که تو جانش باشی
معشوقه پیدا و نهانش باشی
"ابوسعید ابوالخیر"
ببندم شال و میپوشم قدک را
بنازم گردش چرخ و فلک را
بگردم آب دریاها سراسر
بشویم هر دو دست بی نمک را
باباطاهر
رود اشکم که به دریاچهی غم میریزد
خوابم از حالت چشم تو به هم میریزداز دیده خون دل همه بر روی ما رود
بر روی ما ز دیده چه گویم چهها رود
ما در درون سینه هوایی نهفتهایم
بر باد اگر رود دل ما زان هوا رود
خورشید خاوری کند از رشک جامه چاک
گر ماه مهرپرور من در قبا رود
بر خاک راه یار نهادیم روی خویش
بر روی ما رواست اگر آشنا رود
سیل است آب دیده و هر کس که بگذرد
گر خود دلش ز سنگ بود هم ز جا رود
ما را به آب دیده شب و روز ماجراست
زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود
حافظ به کوی میکده دایم به صدق
دل چون صوفیان صومعه دار از صفا رود
#حافظ شیرازی
نوروز دیگر این جا
بیش از زمستان
دست های خالی مردم را
در جیب ها میلرزاند
های دختر سبزبهار
از این ویرانه ی سرد دامن برکش
اینجا
همه ی لبخند ها
درد میکند
فاطمه نادریان
نسیم خنکی
که موهایت را تکان می دهد
صدای من است
بارها از تو می گذرد و
تو او را نخواهی شناخت!
"نیما یوشیج"
سلام ای چشمهای قهوه ای! رؤیای دیرینم!
شما خواب مرا دیدید؟ یا من خواب می بینم...؟
غریبم خسته ام خانم شما حتماً جوان هستید
برایم قهوه می ریزید؟می بینید؟: غمگینم
غریبم خسته ام آنقدرها که خوب می دانم
نخواهد داد غیر از این دو فنجان قهوه تسکینم
غریبم عاشقم آری، اگر صد بار دیگر هم
به این دنیا بیایم کار من عشق است من اینم...
محمّدسعیدمیرزائی
درگیر تو بودم که نمازم به قضا رفت
در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت!
سجاده گشودم که بخوانم غزلم را
سمتی که تویی عقربه قبله نما رفت!
در بین غزل نام تو را داد زدم ، داد
آنگونه که تا آن سر این کوچه صدا رفت!
بیرون زدم از خانه یکی پشت سرم گفت
این وقت شب این شاعر دیوانه کجا رفت !
من بودم و زاهد به دوراهی که رسیدیم
من سمت شما آمدم او سمت خدا رفت!
با شانه شبی راهی زلفت شدم اما ...
من گم شدم و شانه پی کشف طلا رفت!
در محفل شعر آمدم و رفتم و ... گفتند
ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت !
میخواست بکوشد به فراموشی ات این شعر
سوزاندمش آنگونه که دودش به هوا رفت ...!!!
محمد سلمانی
گریه
آخرین چیزیست که باقی میماند
چون رود جاریام کن
و چون کوه استوار
مانند باد ...
پر عطش گشت باغها
مثل ستاره ...
آینه دار چراغ ها
گاهی برای بازی خیل فرشتگان
تن را
میان حادثه ها رهسپار کن
تا خود ببینی از همه دنیا بریده ام
دل را
برای دیدن خود بی قرار کن ...
"لیلا مومن پور"